Dag op dag een jaar na zijn eerste, heeft Luis Léon Sanchez Gil een tweede ritzege veroverd in de Ronde van Frankrijk. De Spanjaard was de beste van een vroege vlucht.

Opnieuw op 11 juli
Daags na de eerste bergrit in de Tour was er al sprake van een soort overgangsetappe. Met de Port d'Envalira, de Col de Port en de Col d'Agnès stonden er dan wel drie zware beklimmingen op het programma, de laatste 44 van in totaal 176,5 kilometer gingen in dalende lijn richting Saint-Girons.

Het startschot luidde in La Vella, hoofdstad van Andorra, en meteen op de flanken van de Envalira. Lang duurde het niet vooraleer er aangevallen werd, maar de eerste die echt afstand kon nemen was Sandy Casar. De Fransman van Française des Jeux reed solo naar de top, terwijl in de achtergrond de veste van Astana aangevallen werd.

Een elitegroep met Cadel Evans (Silence-Lotto), Andy Schleck (Saxo Bank), Tony Martin (Columbia) en de ritwinnaar van gisteren ging ervandoor. Zij werden vrij snel tot de orde geroepen door Astana, dat met Andreas Klöden de verkeerde pion mee had. Evans bleef echter niet bij de pakken zitten en ontbond opnieuw zijn duivels, verzamelde met een tiental anderen driekwart minuut maar liet zich dan toch inlopen.

Ondertussen was Casar samen met Vladimir Efimkin (Ag2r), Fabian Cancellara (Saxo Bank), Juan Antonio Flecha (Rabobank), George Hincapie (Columbia), Mikhail Ignatiev (Katusha), Luis Léon Sanchez Gil (Caisse d'Epargne), Mikel Astarloza (Euskaltel), de Belg Sébastien Rosseler (Quick Step) en Thor Hushovd (Cervélo) vertrokken voor een lange onderneming. Laatstgenoemde won in de vallei na de openingsklim twee tussensprints en veroverde zo de groene trui.

De kopgroep verzamelde maximaal drieënhalve minuut op het peloton. Op de Col de Port werd Hushovd als eerste overboord gegooid, op de Col d'Agnès werd de vuurlinie verder uitgedund. Dat gebeurde ook achteraan, waar Andy Schleck aan de boom ging schudden. Rinaldo Nocentini (Ag2r) verloor even voeling met de klassemensrenners, maar kon zijn gele leiderstrui alsnog veilig stellen.

Uiteindelijk mochten Astarloza, Efimkin, Sanchez en Casar strijden om de ritzege. Op vier kilometer van het einde plaats Astarloza als eerste een versnelling, maar de counter van Efimkin was snediger. De sluwe Rus pakte vijftig meter en vocht voor wat hij waard was, maar werd in de laatste rechte lijn voorbijgestormd. Uiteindelijk trok Sanchez aan het langste eind, precies een jaar na zijn eerste ritoverwinning in de Ronde van Frankrijk. De nog omvangrijke groep der favorieten kwam een kleine twee minuten later binnen.