Het is Philippe Gilbert eindelijk gelukt om wereldkampioen te worden. Na een voortreffelijke prestatie van de Belgische ploeg snelde hij met een machtsexplosie op de Cauberg solo naar goud. Edvald Boasson Hagen en Alejandro Valverde mochten mee op het podium.

Collectieve topprestatie perfect afgerond
Naar goede gewoonte streden de mannen als laatsten voor de felbegeerde regenboogtrui. Nederlands Limburg had voor hen een 267,4 kilometer lange tocht in petto, waarvan de laatste 161 kilometer verdeeld over tien ronden. De Cauberg, de bekende slotklim van de Amstel Gold Race, gold hier als scherprechter op een kleine twee kilometer van de aankomst.

Vier keer eerder al - in 1938, 1948, 1979 en 1998 - werd een wereldkampioen gekroond in Valkenburg. Tweemaal mocht België juichen, en ook nu hadden ze op papier de grootste kans op succes. Enerzijds met Tom Boonen, winnaar in 2005 en bezig aan een prachtseizoen, anderzijds met Philippe Gilbert, de beste op zo'n parcours en net op tijd terug in topvorm.

Dat andere vooruitgeschoven land, Spanje, werd vroeg in de koers opgeschrikt door een val van drievoudig laureaat Oscar Freire. De 36-jarige renner kwam er gelukkig met wat oppervlakkige wonden vanaf en kon zijn allerlaatste optreden als prof voortzetten. Een eindje verderop ontstond een vroege vlucht van elf, die een kleine zes minuten verzamelde.

Het gezelschap, met Pablo Lastras, Dario Cataldo en Jérôme Coppel als bekendste renners, werd iets voorbij halfkoers opgejaagd door een tegenaanval van Juan Antonio Flecha, Rinaldo Nocentini, Jakob Fuglsang, Michael Matthews en vijf anderen. Ook Gianni Meersman schoof mee, maar de Belgische ploeg bleef in het peloton wel het tempo onderhouden.

Titelverdediger Mark Cavendish deed eveneens zijn duit in het zakje, maar gaf op met nog honderd kilometer te gaan. Niet veel later kwam er een volgende tegenaanval, onder leiding van Alberto Contador. Björn Leukemans zorgde voor een tweede Belg in de vuurlinie en uiteindelijk ontstond er één grote kopgroep van 29 renners. Ook Thomas Voeckler, Robert Gesink, Michael Albasini, Diego Ulissi, Marco Marcato en Jonathan Tiernan-Locke waren erbij.

Een gevaarlijke situatie voor Boonen en Gilbert, die samen met de Duitsers en de Australiërs enkele pionnen aan het werk zetten. De maximale achterstand op de ruime vlucht bedroeg bijna anderhalve minuut, maar speldenprikken van Joaquím Rodriguez en Peter Sagan brachten alles weer dichterbij. Op drie ronden van het einde werd het grote pak plots zo goed als gehalveerd na een massale valpartij op de Cauberg, maar de favorieten ontsnapten aan het noodlot. Een ronde verder werden de overgebleven vluchters weer bij de kraag gevat.

De Belgen bleven alles onder controle houden en werden niet verontrust door een poging van Andrew Talansky en Ian Stannard. Vincenzo Nibali probeerde het even tijdens de voorlaatste beklimming van de Cauberg, maar alles bleef uiteindelijk samen tot aan de laatste passage op de helling. Het plannetje van België klopte, want Boonen zat aan de voet perfect geplaatst en ook Gilbert werd uitstekend naar voren geloodst door een erg sterke Leukemans.

Net op de plek waar hij twee keer de Gold Race naar zich toetrok, ontbond Gilbert ook nu zijn duivels. Nibali kon er enkel naar kijken en de reactie van Alexandr Kolobnev, Alejandro Valverde en Edvald Boasson Hagen bleek niet stevig genoeg. Meter voor meter reed 'Phil' weg van de concurrentie, om de laatste kilometer in te duiken met een vrij geruststellende voorsprong.

Na verschillende pogingen mocht de dertiger uit Remouchamps eindelijk zijn gedroomde wereldtitel vieren. Nota bene in het seizoen waarin hij lang maar een schim bleek van de gulzige veelwinnaar van de voorbije jaren. Gilbert glunderde zienderogen op het podium, waar hij naast de Brabançonne ook een enthousiaste massa supporters aanhoorde. Boasson Hagen bezorgde Noorwegen een mooie zilveren plak, het brons was voor Valverde. Voor de Spanjaard is het al zijn vierde medaille, maar goud hangt nog altijd niet in zijn kast.

John Degenkolb won de sprint om plek vier, voor thuisrijder Lars Boom. 'Oscarito' Freire neemt afscheid met een tiende plaats, een blije Boonen eindigde in zijn zog. De negenkoppige Belgische selectie toonde een prachtig staaltje teamwork en keek uit naar een feestje.